NASZ CHARYZMAT
Konstytucje i Dyrektorium Zgromadzenia Słowa Bożego:
Boża miłość i łaska zgromadziła nas z różnych narodów i kontynentów w jedną misyjną wspólnotę zakonną. Jest ona poświęcona Słowu Bożemu i nosi Jego imię: Zgromadzenie Słowa Bożego.
Bóg tak umiłował ludzi, że posłał na ten świat swego jedynego Syna. W Jezusie z Nazaretu Słowo stało się człowiekiem, aby objawić imię Ojca i głosić królestwo Jego miłości. Tę miłość, która nie zna granic, uwidocznił w grzesznym świecie przez swoje bezwarunkowe zwrócenie się ku wszystkim ludziom, zwłaszcza cierpiącym niedostatek. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie otworzył drogę do Ojca wszystkim, którzy weń wierzą. Posyłając swego Ducha, utworzył ten Uwielbiony Pan nowy Lud Boży i uczynił go znakiem zbawienia dla wszystkich. W Ludzie Bożym kontynuuje Chrystus swoje posłannictwo: wszystkim narodom przynieść Dobrą Nowinę i głosić ojcowską miłość, która wyzwala i jednoczy. Duch Święty powołuje coraz to nowe wspólnoty, które oddają się do dyspozycji Kościołowi, aby realizować jego misyjne zadanie.
Święty Arnold Janssen, odpowiadając na wezwanie Ducha Świętego i potrzeby narodów, założył nasze Zgromadzenie jako misyjną wspólnotę. Przez naszą nazwę czujemy się w szczególny sposób zobowiązani wobec Słowa Bożego i Jego posłannictwa. Jego życie jest naszym życiem, Jego posłannictwo naszym posłannictwem. Prowadzeni przez Ducha świętego podążamy za Nim, wysławiamy Ojca i ludziom niesiemy pełnię życia. Dokądkolwiek Kościół nas posyła, tam głosimy orędzie zbawienia, aby wszystkie narody przez światło Słowa i Ducha Łaski zostały wybawione z ciemności grzechu i w ten sposób znalazły drogę do zbawienia. Działalność misyjna jest więc podstawą i celem naszego Zgromadzenia. Wszystkie nasze prace, jakkolwiek zróżnicowane, muszą ostatecznie do jednego zmierzać: służyć misyjnemu zadaniu Kościoła.
Z Prologu Konstytucji i Dyrektorium Zgromadzenia Słowa Bożego
Posługa
Naszą posługę misyjną pełnimy we wspólnocie życia ze Słowem Wcielonym, które daje nam żywy przykład miłosnego oddania się Ojcu i bezinteresownej służby ludziom.
Słuchając słowa Bożego i żyjąc według niego stajemy się współpracownikami Słowa Bożego. Świadectwo prawdziwie chrześcijańskiego życia, tak każdego z osobna, jak i całych wspólnot, jest pierwszym krokiem naszej misjonarskiej posługi. Staramy się żyć tak, by ludzie poznali, że we własnym życiu doświadczyliśmy Królestwa Bożego, które głosimy innym.
Przykład Jezusa określa, w jaki sposób mamy wziąć udział w jego posłannictwie. Dlatego usiłujemy dostosować się do konkretnych sytuacji ludzi, wśród których pracujemy. Otwarci i pełni szacunku dla religijnych tradycji narodów dążymy do dialogu ze wszystkimi i niesiemy im Dobrą Nowinę o miłości Bożej. Okazujemy szczególną miłość biednym i uciśnionym.
Głoszenie Słowa Bożego
Działalność misyjna jest podstawą i celem naszego Zgromadzenia. Wszystkie nasze prace, jakkolwiek zróżnicowane, zmierzają ostatecznie do jednego: służby misyjnemu zadaniu Kościoła.
Jako członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego uważamy za swój obowiązek: głosić Słowo Boże wszystkim ludziom, tworzyć nowe wspólnoty Ludu Bożego, zabiegać o ich wzrost, jaki o ich łączność między sobą i z Kościołem powszechnym. Na pierwszym miejscu i przede wszystkim pracujemy tam, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, albo głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo gdzie Kościół miejscowy sam nie jest jeszcze zdolny do życia. Wszystkie inne zadania staramy się ukierunkować na te pierwszorzędne cele.
Przy wyborze naszej misjonarskiej działalności dajemy pierwszeństwo takim sytuacjom, gdzie potrzeby są szczególnie odczuwalne, a nie ma innych, którzy podjęliby się głoszenia Ewangelii i gdzie ludzie okazują szczególną otwartość na Słowo Boże.
W miarę możliwości popieramy wspólnoty podstawowe i ruchy apostolskie. W szczególny sposób pomagamy w kształceniu przywódców tych wspólnot.
Międzynarodowość
Znamienną cechą naszego życia wspólnotowego jest to, że współbracia różnych narodowości żyją i pracują razem. W ten sposób dajemy świadectwo powszechności Kościoła i wzajemnego braterstwa pomiędzy ludźmi.
Międzynarodowość nie jest celem samym w sobie, ale środkiem, który pozwala kształtować naszą otwartość na świat i odmienność kultur oraz sposobów przeżywania powołania misyjno-zakonnego.
Współbracia przeznaczani są do pracy misyj-nej według zasad względnej międzynarodowości. O ile to możliwe staramy się, by współbracia nie pracowali samotnie , lecz zawsze w dwóch lub więcej razem. W naszych wspólnotach posługujemy się językiem kraju, w którym pracujemy.
Kto wstępuje do naszego Zgromadzenia, musi być gotów, pójść tam, dokąd pośle go przełożony, również i wtedy, gdy to polecenie oznacza rezygnację z Ojczyzny, ojczystego języka i rodzinnej kultury. Gotowość ta jest istotną cechą naszego misjonarskiego powołania. Współbracia mają zawsze prawo zgłosić się do pracy misyjnej w innym kraju lub innym kręgu kulturowym.
Rady Ewangeliczne
Posługa misyjna i życie zakonne tworzą w naszym Zgromadzeniu jedną całość. Misyjne posłannictwo wyciska znamię na sposobie naszego życia zakonnego, a duch rad ewangelicznych przenika naszą działalność misjonarską.
Prostymi, publicznymi ślubami – Bogu poświęconej czystości, ewangelicznego ubóstwa i apostolskiego posłuszeństwa – odpowiadamy na wezwanie wcielonego Słowa Bożego. Ślubami tymi wiążemy się ściślej z Panem, ze współbraćmi Zgromadzenia i z Kościołem. One dają nam większą stałość i wolność w wykonywaniu naszych misjonarskich zadań.
Bezżeństwo realizujemy we wspólnocie. Znaczy to, iż staramy się o prawdziwie braterską wspólnotę, która stwarza atmosferę rodzinnego domu, umożliwia głębokie przyjaźnie, pozwala znaleźć dopełnienie w pracy oraz rozwinięcie talentów.
Nasze ubóstwo ma charakter misyjny. Domaga się ono, abyśmy nasz czas, talenty, prace i dobra wspólnoty oddali na służbę naszych misyjnych zadań. Nasze starania o środki potrzebne w pracy apostolskiej i korzystanie z nich muszą być zgodne z sprawiedliwością, jakiej domaga się Ewangelia, jak też z naszą solidarnością z ubogimi.
Ślubowane posłuszeństwo służy budowaniu naszej jedności. Dlatego koordynujemy wysiłki i kierujemy je na misyjne cele Zgromadzenia. Gotowi jesteśmy pójść wszędzie, dokądkolwiek przełożony nas pośle. Sumiennie wykonujemy zleconą nam pracę, ale jesteśmy również gotowi odejść od wykonywanych przez długie lata zajęć i przekazać je innym.
Otwartość na znaki czasu
W świecie głęboko rozdartym niesprawiedliwością i warunkami bytowymi niegodnymi człowieka wiara upomina nas, abyśmy uznali obecność Chrystusa w ubogich i uciśnionych, angażowali się na rzecz braterstwa i sprawiedliwości między ludźmi, przeciwko egoizmowi i naużywaniu władzy.
Zaangażowanie na rzecz uznania godności osoby ludzkiej i jej wewnętrznych wartości jest dla nas ważniejsze niż jakkolwiek pomoc materialna, której udzielamy. Pomagamy ubogim i uciśnionym w ten sposób, aby stopniowo, w oparciu o własne siły i inicjatywę, doszli do lepszych warunków bytowych.
Popieramy pluralizm w teologii, duchowości, programach formacyjnych i strukturach ucząc się w ten sposób głębiej i bogaciej przeżywać naszą międzynarodowość.
“Słowo Boże jest światłością, która oświeca każdego człowieka” (por. J 1,9). Jako misjonarze Słowa, staramy się rozpoznawać promienie tego światła w religijnych tradycjach i wierzeniach ludów. Równocze-śnie ubogacamy się o doświadczenie Boga i o poszukiwanie prawdy przez inne narody. Staramy się współpracować z przedstawicielami innych religii i przekonań, aby wspólnie rozwiązywać problemy naszych czasów.
Powszechnie spotykamy się dzisiaj ze zjawiskiem ateizmu, w różnych jego formach. Dlatego jesteśmy gotowi do szczerej dyskusji również z tymi, którzy reprezentują czysto świeckie lub ateistyczne przekonania.
Zawsze otwarci na znaki czasu i wymogi apostolatu staramy się kroczyć nowymi drogami, jeżeli zapowiadają one większą skuteczność w wypełnianiu misyjnego nakazu.